Nakomelingen

‘En je weet het,’ zei de psycholoog, ‘straks lekker met een dekentje op de bank, de komende dagen geen drugs, en misschien komen er nieuwe traumatische herinneringen naar boven, gebeurtenissen die je misschien helemaal vergeten was. Het kan zijn dat ze niets te maken hebben met waar we het nu over hebben gehad, maar schrijf ze op.’
Ik knikte, pakte de tissue waarmee ik even eerder mijn wangen had gedroogd van het bureau waar we samen aan zaten en frommelde het in mijn broekzak.
‘Het zal wel weer meevallen,’ zei ik.
Na de afgelopen emdr-sessies had ik nauwelijks last, hoewel de behandelingen me veel opleverden.

’s Avonds zette ik valeriaanthee en ging vroeg naar bed. Ik viel in een onrustige slaap en droomde dat ik seks had met een man, of hij vooral met mij, het was een soort gemiddelde van alle gemiddelde seks die ik had gehad. Ik lag en het gebeurde maar. Later droomde ik dat ik kinderen had, twee baby’s die ik op een arm droeg en met mijn andere arm stevig tegen me aandrukte, een baby’s zonder duidelijk gezicht die maar bleven huilen terwijl een harde rukwind steeds de beschermende witte doeken van de hoofdjes trok.