Zelfstandig het oud papier

Vasco moest naar de dierenarts en omdat ik moest werken, haalde Oscar hem op. Dat hadden we zo afgesproken toen we nog bij elkaar waren. 

Oscar en ik hadden elkaar (op wat zakelijke uitwisselingen via WhatsApp na) niet meer gesproken sinds de laatste keer dat hij uit mijn huis vertrok. Nu kwam ik thuis en zat Oscar op mijn bank alsof er niets veranderd was. Vasco zat in een hoek van de kamer wezenloos voor zich uit te staren, onder invloed van een cocktail van kalmeringsmiddelen, pijnstillers en de narcose.

Eerst vroeg ik hoe het met Vasco ging. Toen of Oscar wat wilde drinken. Daarna vroeg ik Oscar hoe het met hem ging.

We begonnen te praten en zeiden van alles.
‘Ik vind het heel erg om te horen dat je dat op die manier ervaren hebt.’
‘Ik wist niet dat je daar zo mee bezig was.’
‘Ik kan me voorstellen dat dat je heeft geraakt.’
We begrepen ontzettend veel ineens. We huilden. Gaven elkaar een knuffel. En korte, duidelijk afgebakende knuffel.

‘Wat is het huis netjes, hè?’ zei ik.
‘Ja,’ zei Oscar. ‘Je kan het wel.’
‘Het is mijn revenge dress,’ zei ik. 
Ik wilde altijd graag een mysterieus type zijn, stille wateren, diepe gronden. Dat heeft er nooit ingezeten.
‘Iemand zei dat ik een revenge dress moest kopen voor het moment waarop ik je weer zag,’ ging ik verder. ‘Maar dat leek me in jouw geval nergens op slaan. Dus ik heb mijn huis opgeruimd. Gezogen. Het oud papier volledig zelfstandig weggegooid. Gedweild.’
‘Het is echt netjes,’ zei Oscar.
‘Ken je prinses Diana’s jurk?’ vroeg ik.
Oscar schudde zijn hoofd en greep in zijn broekzak.
‘Hier,’ zei hij terwijl hij me mijn huissleutels gaf. ‘Deze krijg je weer terug.’
‘O ja,’ zei ik. 
Ik stond op om Oscar zijn huissleutels van een plankje in de hal te pakken.
‘Wat een kutmoment,’ zei ik met mijn rug naar hem toe. Mijn keel zat dichtgedrukt.
‘Toen we de vorige keer sleutels uitwisselden was het feestelijker,’ zei Oscar. Zijn stem klonk klein. 
Oscar stond ook op van de bank. Hij rekte zich onhandig uit.
‘Ik denk dat ik maar eens ga,’ zei hij.
‘Ja,’ zei ik. ‘Ja.’