Verstaan

Ze lag op de douchebrandcard. Ik hielp haar met omkleden en zong over de grote stille heide, zij wierp me constant kusjes toe.

Ze is eigenlijk altijd vrolijk en kan zich uren concentreren op waar ze ook maar mee bezig is, daar kan ik veel van leren. 

Toen ik haar schoenveters strikte gaf ze me een vette knipoog. Ik knipoogde terug.
Ze had een paar dagen eerder net nieuwe orthopedische schoenen gekregen.

‘Weet je,’ zei ik terwijl ik haar veters strikte, ‘je moet niet alleen je liefde met de wereld delen.’
Sommige mensen denken dat je in korte zinnen tegen haar moet praten, dat je de gemakkelijkste woorden moet gebruiken. Ik geloof daar niet zo in. Zij spreekt niet met woorden, maar we begrijpen elkaar uitstekend.
‘Je boosheid mag ook de wereld in. Je ergernissen en je frustratie en je chagrijn en je lelijke kanten.’

Ze sloeg haar hand voor haar mond, lachte hardop en schopte me zonder te aarzelen in mijn buik.