Naar het slot

Wat het is, ik wil geen kinderen, ik hoef geen nageslacht, ik wil graag voor iemand zorgen en dat lukt me uitstekend binnen werktijd, ik heb niet het gevoel dat ik een andere keuze moet maken dan de beslissing die er nu ligt, ik heb niet het gevoel dat ik moet laten zien dat ik het beter kan dan de generaties voor me, ik heb niet het idee dat ik momenteel iets mis, wat me wel bezighoudt is de gedachte dat ik (en ik hoef er niet bang voor te zijn, ik heb veel geleerd, ik kan veel dragen, zelfs mezelf) nu het punt voorbij raak waarop het vast komt te liggen, niet het verloop van de komende jaren, niet dat van de komende decennia, maar dat van het laatste stuk, het slot, het einde waarop ik afscheid neem en niemand om me uit te zwaaien.