In isolatie, dag 7

07:00
Ik word wakker met exact dezelfde benauwdheid die ik had toen ik in slaap viel. Het lukt me meteen op op te staan, niet in de laatste plaats omdat ik hoop dat het de druk op mijn borst wat verlicht. Als ik Vasco te eten heb gegeven, stap ik meteen onder de douche. Daar voel ik me beter.

Als het hoesten en de keelpijn wegblijven mag ik morgen weer naar buiten. Ik hoop dat de benauwdheid ook wegtrekt.

10:00
Het is een rommel in huis, ik heb zin om op te ruimen, maar na de kleinste inspanning neemt de benauwdheid toe. Ik pak een kussen van mijn bed en ga op de bank zitten met dat kussen in mijn rug. Zo rechtop mogelijk. 

Op TikTok kijk ik video’s over het drama dat ik eerder al volgde. De kwestie nam in de afgelopen dagen allerlei wendingen, de sympathie van betrokken en bemoeizuchtige TikTokkers verschoof continu, de invalshoeken werden talrijker, het was bij vlagen zeer leerzaam en inmiddels zijn we op het punt dat influencers dansen op geremixte soundbites uit het fragment waar het allemaal mee begon. Er is zoveel gebeurd dat ik het gevoel heb dat ik maanden thuis heb gezeten.

11:00
Ik dacht dat ik weer aan het werk zou zijn op de dag dat HBO Max in Nederland beschikbaar was, maar ik zit nog steeds thuis. Ik kijk aflevering van Game of Thrones. Tot nu toe vind ik het aantal fragmenten met tepels en zwaarden aan de overweldigende kant, meestal is dat geen goed teken, maar ik heb me ervan laten overtuigen dat de serie kwalitatief hoogstaand is. 

12:00
Een medewerker van Albert Heijn komt boodschappen brengen. Het is het hoogtepunt van de dag. Ik heb een pizza besteld en doe die meteen in de oven. Dat is het volgende hoogtepunt.

14:00
De benauwdheid zakt niet af. Ik bel de huisarts. De telefoon gaat over, in plaats van over te schakelen naar het gebruikelijke bandje dat aangeeft hoeveel wachtenden er nog voor me zijn. Het lukt me niet de huisarts te pakken te krijgen.

16:30
Het is een kutdag. Het is een ongelooflijke kutdag. Ik wil opruimen, ik wil stofzuigen, ik wil de kattenbak verschonen, maar ik kan niets doen. Ik ben te benauwd. Ik wou dat ik weer met koorts op bed lag, te ziek om me te storen aan mijn omgeving.

18:00
Ik smeer een dubbele  boterham en eet hem voor de helft op.

19:30
Ik videobel met Oscar en laat hem de rommel in mijn huis zien.
‘Dit is toch niet normaal,’ zeg ik als ik hem de aarde toon die op de grond ligt sinds ik zaden in potjes deed.
‘Nee,’ zegt Oscar. ‘Ruim dat eens even op.’
Hij verbetert zich meteen.
‘Als je genoeg energie hebt, begin je er vanzelf aan,’ zegt hij. 
Dat stelt me gerust.

Oscar is terug van vakantie en moet sinds vandaag hoesten. Waarschijnlijk moet ik hem komende week boodschappen brengen.

22:00
Ik voel nog steeds een druk op mijn borst, maar besluit om een beetje op te ruimen. Ik zie er tegenop om te gaan slapen, om benauwd te zijn in bed. Dan ben ik liever bezig.  

Als ik weer op de bank zit, komt Vasco bij me liggen. Hij laat zich uitgebreid aaien, dat wilde hij de afgelopen week niet eerder. 

23:00
In januari begon ik in Het boek ont, ik vergat een tijd dat ik er in bezig was. In bed lees ik een paar hoofdstukken voordat ik ga slapen. 

Als ik het boek wegleg denk ik: het is niet erg om benauwd te zijn. Ik zeg tegen mezelf: als je druk op je borst voelt, concentreer je maar op dat gevoel, probeer het niet weg te denken. Het is er toch wel, het is er al 24 uur, je weet dat het niet gevaarlijk is. Het is maar een gevoel.

Ik val meteen in slaap.