In isolatie, dag 3

07:00
Ik word wakker gemaakt door Vasco, hij spring bovenop me. Mijn keel doet pijn, mijn neus zit dicht, mijn kuiten voelen gespannen. Ik aai Vasco. Als ik na een halfuur de moed heb verzameld om op te staan, moet ik onbedaarlijk hoesten. Er komt een fluimpje omhoog en ik vind dat zo vies dat ik bijna overgeef.

09:30
Op televisie zie ik iemand een muffin eten. Ik wil naar de supermarkt om iets lekkers te halen. Dan denk ik aan de Magnums die ik op de boodschappenlijst heb gezet. IJs is goed voor de pijnlijke keel. Het is nog vroeg, maar ik eet een ijsje.

10:00
Ik ga weer naar bed. Na twee dagen binnenshuis doorgebracht te hebben voelt de bank oncomfortabel. Ook heb ik het koud.

Oscar belt, hij gaat bijna naar Schiermonnikoog. Gisteren was hij vrij en heeft hij veel met me gebeld, de komende dagen zal dat wat minder zijn. Ik heb het gevoel dat ik moet verantwoorden dat ik in bed lig, dus dat doe ik. Oscar zegt dat hij snapt dat ik niet de hele dag op de bank kan zitten, zegt dat de eettafel ook een goede plek is om af te wisselen.

Als Oscar opgehangen heeft voel ik een rilling over mijn benen trekken. Ik neem mijn temperatuur op, die is 37,7°C.

11:45
Ik heb geslapen. Toen ik in slaap viel was ik Tiktoks aan het kijken. Ik liet de telefoon uit mijn hand vallen toen ik wegdoezelde en schrok daar wakker van. Ik droomde dat er toastjes met Johmasalade geserveerd werden bij een persconferentie over kritiek op de diepe excuses van Rutte.

Mijn hele lichaam voelt warm, maar mijn linkervoet is ijskoud. Mijn lichaamstemperatuur is ongewijzigd.

Als ik naar buiten kijk zie ik licht op de gebouwen vallen. Als de zon over haar hoogste punt heen is valt het licht weer op mijn balkon, mijn huis in.

12:30
Ik sta op, eet twee boterhammen en de soep die ik gisteren maakte. Ook drink ik een glas waterkefir. Die is ontzettend bitter.

Binnenblijven maakt me onrustig. Voor iemand die jarenlang het bed nauwelijks uitkwam is dat een behoorlijke vooruitgang. 

Af en toe hoest ik hard, maar vieze fluimen zoals vanochtend blijven gelukkig uit.

14:00
Ik heb zin in ijs, eet de overgebleven Magnums op, ga meteen in bed onder twee dekens liggen. Mijn temperatuur is 38°C. 

15:45
De zon staat op mijn balkon, ik besluit om buiten te gaan zitten. Ik strooi wat zaden in plantenbakken, trek wat dode planten uit potten en ben uitgeput na die kleine activiteit. Net als ik weer naar bed wil gaan, wordt er aangebeld. De moeder van Michiel komt bloemen brengen. Ik doe de deur open met een mondkapje op. De moeder van Michiel zegt dat ik er ziek uitzie en wijst naar beneden, naar de straat. Vanaf de galerij zwaai ik naar Michiel, die samen met een begeleider in zijn bus zit. Als ik weer binnen ben moet ik een beetje huilen. Ik zet de bloemen op een vaas, maar heb geen energie de stelen schuin af te snijden. 

Ik ga weer naar bed en Vasco komt voor het eerst sinds ik ziek ben bij me zitten. 

19:00
Vasco heeft honger. Ik ook. Voor Vasco verstop ik brokjes in de woonkamer, voor mezelf doe ik een pizza in de oven. Ik beleg hem met extra ui, tomaat, maïs en stukjes diepvriesspinazie.

21:00
Het enige dat ik deze dagen doe is TikToks kijken. Er wordt een persoonlijk drama publiekelijk uitgevochten en veel influencers delen hun mening over de kwestie. Het is een les in intersectionaliteit, de dynamiek die voortvloeit uit privileges en de verantwoordelijkheden die de privileges met zich meebrengen. Tussendoor zie ik video’s over ADHD,  gentle parenting en de prijs van het laten inlijsten van een kunstwerk. Vasco ligt bij me, rent af en toe ineens hard weg om met een speelgoedmuis te spelen. 

Ik heb nog steeds koorts.