De timmerman / de geschiedenisleraar II

Datingapps hebben een grote aantrekkingskracht op mensen met relaties.

Nadat we pasta met broccoli hadden gegeten (het is volkorenpasta vertelde Sanne, je moet gezonde dingen binnenkrijgen nu), nadat we wijn hadden gedronken, nadat ik had gehuild over hoe oneerlijk alles was en over dat het allemaal echt niet zo ver had hoeven komen, nadat ik had gezegd dat alleen zijn prima is, dat ik datingapps had geïnstalleerd en dat dat een grote vergissing was, nadat ik verteld had over de geschiedenisleraar, nadat ik ongeveer alle interacties met Oscar had uitgespeld, nadat ik had gezegd hoe blij ik ben met Vasco, nadat werkelijk alles eruit was vroeg Sanne: mag ik dan nu dan Bumble zien?

Ik bleek een nieuwe match te hebben. Een timmerman die me niet bekend voorkwam.
‘Hij ziet er vriendelijk uit,’ zei ik.
‘Nee,’ zei Sanne resoluut toen ze zijn foto’s bekeek. ‘Nee.’
Ik fronste.
‘Hij kijkt niet blij,’ zei Sanne.
‘Nou en?’
‘Je gaat nu maar eens met vrolijke mensen op date.’
Ik wilde helemaal niet afspreken met de timmerman, wat zijn gemoedstoestand ook was.
‘Je bent zelf al best zwaar op de hand,’ ging Sanne verder. ‘Het is niet handig om twee van zulke types bij elkaar te zetten.’
‘Nou,’ zei ik.
‘Ik meen het,’ zei Sanne. ‘Geen dichters.’
Ze nam een slik van haar wijn. ‘Geen dichters, geen schrijvers, geen kunstenaars.’
Ik fronste. 
‘Wie blijven er dan nog over?’ vroeg ik.
‘Gewoon normale mensen.’
‘Activisten?’ vroeg ik.
Sanne schudde haar hoofd.
‘Activisten hebben hoop dat het goed kan komen met de wereld. Allemaal superpositieve mensen,’ zei ik.
‘Oké, zei Sanne. ‘Maar niet iemand die zich overal druk om maakt, alleen iemand die zich op één kwestie richt.’
‘Kapitalisme,’ zei ik haast onhoorbaar.
‘Een dierenrechtenactivist,’ zei Sanne.
Ik dacht aan alle bio-industrievideo’s die ik al gezien heb in mijn leven.
‘Nee,’ zei ik. 
Sanne zuchtte.
‘Ik wil gewoon iemand die een beetje stinkt,’ zei ik zachtjes.
‘Jezus,’ zei Sanne. Ze ging rechtop zitten. ‘Nu moet je echt ophouden. Geen crusties.’
‘Sorry?’ zei ik.
Sanne keek me strak aan.
‘Geen crusties, geen dichters, geen schrijvers, geen kunstenaars.’

Ik schudde mijn hoofd over alle onnodige betrokkenheid en pakte mijn telefoon. Onderin Bumble was een melding verschenen. De geschiedenisleraar had na een paar dagen stilte een gifje gestuurd. ‘Hallo’ stond er in flikkerende letters.
Ik zuchtte weer.
‘Antwoord hem,’ zei Sanne. ‘Stuur gewoon iets terug.’