De telefoon niet pakken

Er is veel mooi aan een relatiebreuk, ook als het niet mooi is. Alles ervaren. Ontdekken dat je het verdriet kan dragen, dat je veel moet huilen en ook veel voelt, maar dat je een ruggengraat van staal hebt. Leren wat je een volgende keer anders zou doen, waar voortaan je grenzen liggen. Voor het eerst zomaar oogcontact met iemand op straat en je afvragen hoe het kon dat je dat de afgelopen jaren niet had. Een naam vervangen door mijn ex en moeten wennen aan hoe dat klinkt. Je ex missen. Je ex steeds minder missen. Scheten laten en niemand die het hoort. Hopen dat het goedkomt. Niet meer willen dat het goedkomt en daar ontzettend hard om huilen. Een datingapp installeren en het gevoel hebben dat dat niet mag. Veel hebben om over te schrijven. Foto’s van jezelf maken nadat je hebt gehuild. Voortaan aan de andere kant van het bed slapen. Woede voelen. Je ex tegenkomen op een datingapp. Alles alleen maar voor jezelf doen. Groteske plannen verzinnen en ze uitvoeren omdat je er de tijd voor hebt. Lichter leven. Vooruit durven kijken en een ander soort toekomst zien. 

Het kutst zijn de momenten waarop je de telefoon wil pakken om te vertellen dat je gevraagd bent om voor te dragen bij de opening van een fantastische tentoonstelling en denkt: o nee, nee, hier doen we samen niet meer aan, dit delen we al een tijd niet meer, de blijdschap, de trots, het plezier.