De logé – deel 1

Ik zat op de bank door wat filmpjes te scrollen en merkte dat het voor het eerst sinds de coronabesmetting wel weer ging. Dat ik erg moe was, maar nauwelijks nog benauwd. Ik dacht, het is tijd om weer in actie te komen. Toen ik van mijn telefoon opkeek registreerde ik pas het gebonk op de voordeur. Ik besefte dat het geluid al een tijdje aanhield.

Er stond een meisje met geladderde panty’s op de galerij, ze droeg een Makiladoras-shirt en had twee ringen in haar neus. Ik herkende haar meteen. 
‘Hoe lang sta je hier te wachten?’ vroeg ik.
‘Al maanden,’ zei het meisje. 
Dat leek me overdreven. Ik zei er niets van, het meisje was vaker niet serieus genomen als ze gelijk had. Bovendien doet overdrijven geen recht aan de feiten, maar wel aan de ervaring. Overdrijvers ontwikkelen zich vaak tot uitstekende verhalenvertellers, een goede reden om ze niet te corrigeren.
‘Och kind,’ zei ik. ‘Kom binnen.’
Het meisje stapte mijn woonkamer in, schoof wat rommel op de bank aan de kant en ging zitten. 
‘Eigenlijk ben ik al maanden binnen,’ zei ze. 
Ik keek om me heen en zag dat ze gelijk had.

Ik zette twee koppen thee en zette een ervan voor het meisje op tafel. Ze was onrustig, veranderde steeds van houding, pulkte aan wondjes op haar gezicht en aan haar nagels.

‘Wil je praten?’ vroeg ik. Het meisje zuchtte. 
‘Misschien moeten we het eerst over de olifant in de kamer hebben,’ zei ik.
‘Jezus,’ zei het meisje. Ze opende een rits aan de voorkant van haar rokje, haalde een pakje zware Van Nelle tevoorschijn en begon een shagje te draaien.
‘Op het balkon,’ zei ik. 
Het meisje knikte.
‘Is goed,’ zei ze. ‘Kom je mee?’

Ik pakte de asbak die ik op mijn balkon bewaar voor gasten en zette hem tussen ons in op de houten bank. Het meisje pakte een kleine rode bic-aansteker uit de borstzak van haar blouse en stak haar shagje aan. 
‘Zeg het maar,’ zei ze.
Ik wist dat ik het niet ging redden met wat ik had geleerd over het helen van innerlijke kinderen. Dat het niet genoeg zou zijn om te zeggen dat het niet haar schuld was, dat ik van haar hield. Dat we niet zomaar iets konden gaan doen wat ze altijd al had willen doen. Ze was niet dom.
‘Laten we niet doen alsof we niet weten dat je voor mij een concept bent. Dat ik voor jou een concept ben.’
Ik keek naar hoe het meisje haastig trekken van haar shagje nam. Het was lang geleden dat ik zo’n zin in een sigaret had. Zonder dat ik er iets over had gezegd bood het meisje me haar Van Nelle aan. Ik schudde mijn hoofd.
‘Ik weet het,’ zei het meisje. ‘Dit is raar. Je bent anders dan ik gedacht had.’
Ik vroeg niet door. We keken elkaar aan en moesten tegelijkertijd lachen.
‘Wat doen we nu?’ zei het meisje. ‘Waar moet ik slapen?’
‘Je kan in mijn bed,’ zei ik. ‘Ik slaap op de bank.’
Voordat het meisje kon zeggen dat dat niet nodig was, zei ik nogmaals dat ze in mijn bed zou slapen.
Het meisje drukte haar shagje uit en begon meteen een nieuwe te draaien.
‘We verschonen straks samen het beddengoed,’ zei ik.
Het meisje zuchtte weer.
‘Het is niet veel werk. Ik weet dat er belangrijkere dingen op de wereld zijn, maar daar kunnen we het later over hebben. Het is belangrijk om in een schoon bed te slapen.’
‘Oké,’ zei het meisje. ‘Heb je bier in huis?’