De Kift

Gisteren ging ik naar De Kift. De terugkerende gedachtes over De Kift behoorden tot de belachelijkste tijdens mijn depressie. Tussen alle redenen om waardeloos te zijn was De Kift nooit gezien hebben terwijl ie-der-een dat wel had er een die heel relevant voelde. Het was misschien geen echte reden, maar een tijdrovende afleiding van relevante zaken die een goede psycholoog trefzeker naar boven wist te halen.

Gisteren belandde ik zomaar bij De Kift en ik denk dat ik nu ongeveer klaar ben met tegenzin hebben in dingen die ik eigenlijk vind om te doen. Klaar met moeilijke gedachtes, klaar met gesprekken met professionals, klaar met medicatie. Gelukkig is het einde in zicht.

Ongerelateerde zaak: ik was eergisteren op de kerstafdeling van een tuincentrum. Tussen de overvolle schappen stonden was die met de politieauto’s voor in de boom opvallend leeg