De geschiedenisleraar V

Ik heb Happn op mijn telefoon geïnstalleerd. Deze datingapp laat profielen van mensen zien die bij je in de buurt zijn geweest. Het idee is geloof ik dat je nooit meer iemand zomaar aan hoeft te spreken, dat je alles via je scherm kan regelen, zelfs als je bij elkaar op een terras zit. Ik vind het idee achter de app discutabel, maar ik voel me alleen.

Er zitten nauwelijks leuke mensen op Happn.

Dan appt de geschiedenisleraar. 
‘Je staat pas voor juni in de agenda, maar ik vroeg me af: hoe is het met jij?’ vraagt hij.
Ik zucht.
De geschiedenisleraar stuurt een foto van zichzelf, hij wijst naar de camera.

Ik denk aan de grijze haren van Tom.

Happn stuurt een melding. Tijd voor CrushTime! CrushTime is een spelletje. Happn schotelt je foto’s van vier verschillende mensen voor. Een van die mensen heeft je een like gegeven. Als je het goed raadt, heb je een match. 

Vroeger wilde ik alle mensen het voordeel van de twijfel geven. Dat bracht me weinig goeds. Van iemand die in een tbs-kliniek werkte leerde ik: als je alarmbellen meteen afgaan bij het zien van een man, is dat waarschijnlijk terecht. 

De mannen die CrushTime me voorschotelt zien er allemaal uit alsof ze Forum stemmen, niet weten wat ‘nee’ betekent, puppy’s schoppen. Een enkele keer zit er iemand tussen die me een goeiige sukkel lijkt. Ik houd van goeiige sukkels, maar geen van hen liket mij ooit.

CrushTime is vooral bedoeld om mijn zelfvertrouwen te crushen, denk ik.

Ik ben de beroerdste niet en stuur de geschiedenisleraar een bericht terug. Hij had verteld geïnteresseerd in gesprekken over maatschappelijke onderwerpen en liet doorschemeren van alles te weten omdat hij geschiedenisleraar is. Ik probeer het gesprek op gang te brengen met een vraag.
‘Ken jij een (relevante) Nederlander die een fervent voorstander van prison abolition was?’ vraag ik.
‘Rutger Bregman,’ zegt de geschiedenisleraar.
Ik twijfel even over mijn reactie.
‘En langer geleden? Een eeuw bijvoorbeeld?’ 
‘Ja hallo. Ik ben wikipedia.nl niet,’ zegt de geschiedenisleraar.

Ik ben ook heel veel niet, dacht ik. Ik ben ook heel veel wel.
Een dag later laat ik de geschiedenisleraar weten dat ik op basis van onze gespreksgeschiedenis niet denk dat we het in het echt met elkaar zouden kunnen vinden.