De geschiedenisleraar III

Ik ben niet bekend met de etiquette op dating-apps en eerlijk gezegd verwacht ik er weinig van, maar ik ging op het balkon zitten en stuurde een bericht aan de geschiedenisleraar.

‘Sorry,’ schreef ik. ‘Het is voor mij eigenlijk een slecht moment om op een dating-app te zitten, maar het is een geruststelling om te weten dat er mannen rondlopen met wie ik zomaar een gesprek over poëzie kan voeren.’
‘Waarom is het een slecht moment?’ vroeg de geschiedenisleraar.
Ik vertelde over hoe kort geleden de grote breuk was.
‘Je wilde zien of je nog in de markt lag,’ zei de geschiedenisleraar.
‘Ik wilde de markt verkennen,’ zei ik. 

De geschiedenisleraar had begrip voor mijn situatie en bood zijn hulp aan bij het re-integreren op de dating-markt. Daar bedankte ik voor.
‘Ik heb het druk,’ zei ik. ‘Bovendien ben ik van plan om een miljoen stappen te zetten in de maand mei, dus pas vanaf juni kan je proberen een afspraak met me te maken.’
De geschiedenisleraar stuurde een printscreen van zijn agenda. Op 1 juni stond genoteerd dat hij mij moest bellen. Ook gaf hij mij zijn nummer.

Ik stuurde hem meteen een bericht via WhatsApp.
‘Dat gaat sneller dan verwacht,’ appte de geschiedenisleraar. ‘Probeer je begeerte vooral niet te onderdrukken.’
‘Ik heb geen tijd voor begeerte, zei ik. ‘Sowieso niet tot aan juni.’
‘Het klinkt alsof je veel aan jezelf wil werken de komende weken,’ zei de geschiedenisleraar.
‘Valt mee,’ zei ik.
‘Wil je echt een miljoen stappen zetten?’
‘Dat is het plan,’ zei ik.
‘Kan je het niet beter klein aanpakken als je structurele veranderingen teweeg wil brengen?’
Ik zit toch verdomme toch niet in je mentorklas, dacht ik.
‘Ik wil niet veranderen, ik wil een miljoen stappen zetten,’ zei ik.
‘Geen probleem,’ zei de geschiedenisleraar. ‘Ik wacht wel.’

Ik wist niet of het wel wat zou worden tussen mij en de geschiedenisleraar. Toen gooide hij het over een andere boeg.
‘Zullen we een tweepersoonsboekenclub oprichten?’ zei hij.
‘Graag,’ zei ik.

Hij luisterde het liefst non-fictie, ik mocht iets uitzoeken. Ik keek in de luisterboekenapp die de geschiedenisleraar gebruikt. Er stond geen enkel boek in dat op mijn leeslijst staat. Ik koos een boekje over fascisme uit om te zien hoe de geschiedenisleraar zou reageren. Hij was enthousiast over wat ik had uitgezocht. Van enthousiasme weet je bij sommige onderwerpen niet precies wat het betekent, maar daar zou ik in dit geval bij de boekbespreking wel achterkomen, dacht ik.

‘Wanneer gaan we het over het boek hebben?’ vroeg ik.
‘Volgende week maandag,’ zei hij.
‘En,’ vroeg ik, ‘wat is je favoriete manier van niet-irl boekbespreken?’