De cup, het geluk

Toen ik vijftien was dacht ik dat ik eindelijk gelukkig zou zijn als ik grote borsten zou hebben. Dat mijn levensplezier afhing van de grootte van twee hompen vet aan mijn romp. 

Ik overwoog zelfs een borstvergroting.

Uiteindelijk bleek er intern meer aan me te sleutelen dan aan de buitenkant. Ik kreeg therapie en pillen. Toen ik twee kilo aankwam wilde een ijverige psychiater me een ander middel voorschrijven, iets wat ervoor zou zorgen dat ik op persoonlijk vlak wel zou kunnen groeien, maar lichamelijk zo ongeveer hetzelfde bleef.

Ik heb bedankt, het ging net wat beter met me, ik wilde geen ander pilletje. De psychiater protesteerde wat, maar de afdeling waar ze me hielpen leek in milde chaos te verkeren en ik kreeg steeds een nieuwe arts voor me aan tafel, elk met een andere visie maar te weinig tijd om daar ook echt iets mee te doen, wat ervoor zorgde dat ik de pil die ervoor zorgde dat ik aankwam gewoon kon blijven slikken.

Inmiddels heb ik geen psychiater meer, geen groepstherapie, geen psycholoog en ook geen pillen. En ik ben dik. Aan alle kanten in omvang gegroeid. Ik weet dat het voor sommigen een radicale gedachte is, maar ik vind geluk belangrijker dan een slank figuur.

’s Ochtends sta ik op en heb zin in de dag. Soms trek ik meteen mijn hardloopkleding aan. Ik aai de kat, maak ontbijt, schrijf een stukje, ruim wat op. Ik ga naar vrienden, kook uitgebreid als Oscar bij me slaapt en maak altijd zoveel dat hij ook een bakje mee naar huis kan nemen.

Ik heb kleren gekocht in mijn actuele maat, de meeste bij de kringloopwinkel. Afgelopen weekend kocht ik voor vier euro een mantelpak. De bh’s kocht ik nieuw.

Vandaag hing ik mijn ondergoed aan de lijn en dacht aan waarin ik vroeger geloofde (en ook al al mogen we er in het dagelijks leven meer aandacht aan schenken, voor het belang van het verhaal laten we de relevantie van causaliteit nu even los), dat ik gelukkig zou zijn als ik grote borsten zou hebben, dat iedereen vroeger zei dat ik nog niets van de wereld wist, nergens iets van begreep, maar ik gewoon gelijk had.